De Ger

Het Mongoolse landschap is eindeloos. Ik sta buiten de ger en kan om me heen blijven kijken. Wat is het hier mooi, ik geniet van het uitzicht, dat de hele tijd verandert door de prachtige wolkenpartijen in alle kleuren grijs. Ik word uitgenodigd voor een kopje thee. Ik stap de ger binnen en bewonder de ger, die gemaakt is van hout en dierenvellen, zonder fundering, de Mongolen staan met beide benen op de grond. In de winter krijgt de ger een extra huidje van een yak of een geit. De binnenkant van een ger is kleurrijk en bijna alles heeft een symbolische betekenis. In het midden van de ger staat de kachel, die het hart en de ziel is van de ger. Aan de wand hangen tapijten, die aan de onderkant niet afgestikt zijn, om aan te geven dat het leven nooit eindigt. Buiten hangen soms satellieten en zonnepanelen voor de tv, muziek en wat kunstlicht, maar op het platteland zie ik veel gerren die dat niet hebben en mij het gevoel geven dat ik in een andere wereld leef…. een andere tijd. De ger heeft een gezellige uitstraling, doordat het rond is kan je iederen aankijken, maar kom je niet tegenover elkaar te zitten. Het zonlicht schijnt via de top naar binnen en het kleine deurtje is de opening naar de vrijheid, de ruimte en de beesten die rondom de ger staan te grazen. De cultur van de ger is net zo uniek als de fysieke componenten. Op het platteland is kloppen op het deurtje van de ger niet nodig. Iedereen is welkom de ger binnen te stappen zolang je maar wel over de drempel stapt. Nadat je de ger binnenkomt word je een plek toegewezen die afhankelijk is van je geslacht, status en leeftijd. Hoe verder van de deur je komt te zitten hoe beter. Vervolgens krijg je altijd thee aangeboden en vaak iets te eten. Geld willen ze niet, het beste is glimlachen en zichtbaar genieten van het eten. Dat laatste vind ik nog best een uitdaging. De thee is niet te drinken, mijn glimlach verandert meteen in een zuur gezicht. De hele familie leeft in een ruimte, zonder badkamer. Ik vroeg hoe ze zich in de winter wassen. De mongool antwoordde lachend: ‘dat is een interessante situatie. Als iemand privacy wil wordt de rest van de familieleden gevraagd de ger te verlaten. Water wordt gekookt en om de beurt gaan ze in bad.’ Geen privacy hebben in bizarre weersomstandigheden nodigt uit voor gekte, maar wat ik daarentegen zie is hoe liefdevol de Mongolen voor elkaar zijn en voor mij als ik te gast ben. Kinderen van alle leeftijden kruipen graag bij hun vader of moeder op schoot, er wordt veel geknuffeld. Er is veel warmte door de kachel, de liefdevolle houding en de grote hoeveelheden vodka. De aanblik van een ger geeft me een gevoel van vrijheid. Een ger aan de voet van de berg, rook uit de schoorsteen, paardjes die naast de ger staan te grazen. De eenvoud van de ger en de gewaagde levensstijl maken het meeste indruk op me. De ger staat nu niet meer voor het nomaden leven van vroeger, waar de gezinnen vanwege seizoensinvloeden hun spullen pakten en zich verplaatsten naar een nieuwe plek. Wel laat het de essentie van de mongoolse cultuur zien, sterk en toch flexibel, eenvoudig maar toch uniek.

Recept voor de thee:
– verse melk van Yaks, paarden, geiten of koeien.
– veel zout
– veel boter
– en een theezakje